خب، قضیه از این قرار است که یک مشت بیگانه به زمین حمله میکنند و دارند از طبیعت زیبای بازی لذت می برند و یکسری از آدم خوب ها هم دور هم جمع شدن و تصمیم گرفتن که XCOM را که یه سازمان برای مقابله با حملات بیگانه ها میباشد را راه بندازند. از این جا به بعدش دیگه به عهده شماست که چه تصمیماتی بگیرید. مثلا باید از همان اول بازی تصمیم بگیرید که مراکز سازمان خود را در کجا بر پا کنید. این یکی از اولین و مهمترین انتخاب ها است که بنا بر جاییکه انتخاب می کنید یکسری مزایا مخصوص به همان مکان را در اختیار می گیرید.

برای کسانی که نمی دانند، باید گفت که Limbo (برزخ) یک بازی دو بعدی به سبک پازل است که شما با چپ و راست رفتن، بالا و پایین پریدن، تعامل با اجزا و عناصر محیط، دوری کردن از خطر ها و سرآخر حل پازل های مختلف در بازی به پیشروی ادامه می دهید. در بازی هیچگونه پیچیدگی خاصی وجود ندارد، نه امتیازی برای رد کردن مرحله ها، نه جون بی نهایت و خوب شدن تدریجی شخصیت و نه دکمه ها و راهنمایی هایی که به شما بگویند چه کار باید کنید. از ابتدایی ترین لحظه بازی شما خود باید بفهمید که با چه دکمه هایی یا در مورد اسمارتفون ها با چگونگی لمس صفحه شروع به حرکت کنید و اگر خوش شانس و حواس جمع باشید، بازی را در سه ساعت به اتمام می رسانید. (اگر نباشید قرن ها طول می کشد!)

به نظرم دیگر کم کم باید با واقعیتی بزرگ کنار بیاییم. اینکه قرار نیست به این زودی ها تجربه بازی کردن یک فیفای درست و حسابی و کنسولی بر روی گوشی های خود را داشته باشیم. بار دیگر EA sports دست به ساخت قسمتی دیگر از فیفا زده است که در آن شما به مدیریت تیم خود می پردازید.

اکنون مدتی از انتشار عنوان Batman بر روی اسمارتفون ها توسط استودیو NetherRealm می گذرد و نظرات متفاوتی در مورد کیفیت بازی منتشر شده وجود دارند. عده ای این بازی را به دور از سری اصلی خود و یک شکست به شمار می آورند و عده ای از این بازی به عنوان یک شاهکار مبارزه ای بر روی اسمارتفون ها یاد می کنند که به خاطر آن می توانند بار دیگر در قالب بتمن از سیستم مبارزه ای شبیه به سری injustice gods among us بهره ببرند.

واژه "حماسی" چند وقتی است که بین دهان ها زیاد می چرخد و کم کم در حال از دست دادن معنای واقعی خودش است ، چی توز حماسی نیست! اون اسکیت بورد خوشگلتونم حماسی نیست! در کل نباید معنی زیبا و ستودنی را با حماسی قاطی کنید ، "حماسی" کلمه ای است که برای توصیف نوع مشخصی از یک داستان بکار می رود ، داستانی که مارا به یک جهان پر جزئیات می برد و زمان آن بسیار از ما دور تر است. ارباب حلقه ها یک حماسه است. همینطور جنگ ستارگان ، و این چپتر از بازی The Banner Saga یکی از بهترین حماسه های تعاملی را ساخته است.

بیاییم فرض کنیم که شاهکاری مانند Witcher 3 روزی بر روی سیستم عامل هایی مانند Android و iOS منتشر شود. آن روز را باید جشن گرفت. حال بیایید به واقعیت نگاهی بیاندازیم:استدیو CD Project چیزی را با عنوان The Witcher Battle Arena عرضه کرده که واقعا شما را از حال و هوای جشن خارج می کند. این شما و این هم The Witcher Battle Arena.

از آنجاییکه Darkness Reborn بر داستان خود بسیار تکیه می کند من نمی توانم چیز زیادی از داستان را فاش کنم. داستان بازی به قدری ملودراماتیک (جذاب و اغراق آمیز) و زیباست که شما از یک بازی خیالی و فانتزی وار انتظار دارید. خلاصه اش آن است که یک آدم بده ای وجود دارد که می خواهد زمین را تصرف کند، نابود کند یا همه ی ساکنان روی آن را به سرای باقی بفرستد. احتمالا داستان یکی از این موارد ذکر شده است. چیزی که می توانم به شما بگویم این است که چقدر بازی جذاب و زیبا است؟ جواب هم این است: فکرش را هم نمی توانید بکنید!

باز کردن در یک کامیون تقریبا کوچک اولش ایده خوبی به نظر می رسید. وقتی ماشین را روشن کردم قرار بود که یکی پس از دیگری همه ی کسانی که در جاده با هر ماشینی بالای 50 کیلومتر بر ساعت می رفتند را به ته دره بفرستم. به همین راحتی! ایده خوبی به نظر می رسید تا زمانیکه پیچ های شدید جاده سلام کردند. همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. فکر کنم سقوط کردم. سقوط آزاد به ته دره!

بازی های ترسناک چه ربطی به تیمارستان ها دارند؟ این سوال بسیار مناسبی بود که در هفته گذشته وقتی که داشتم lost within را بازی می کردم از خودم پرسیدم. این بازی اولین عنوان Amazon game studios می باشد که به غیر از iOS برای سیستم عامل اندروید نیز منتشر شد. فکر کنم معجون دکتر های دیوانه، آزمایش های خفن و ترسناک و ترس بی قید و بند هرگز کهنه (جدا از خز شدن) نمی شود! دلیلش هرچه می خواهد باشد،الان بیشتر از یک دهه است که تیمارستان ها ما را به خوبی ترسانده و نقش خود را به درستی ایفا کرده اند. بازی lost within تلاش سرسختانه Amazon studios برای القای اتمسفر رازآلود و تجربه به زور زنده ماندن به هر نحو بر روی اسمارتفون ها می باشد. که اگر تمامی جوانب را در نظر بگیریم، کار خود را خوب انجام داده است.

وقتی بازی Thomas Was Alone رو شروع کردم گفتم که چهار تا عکس ازش دیدم و همه چیز را درباره اش فهمیدم. بازم از این بازی های پازل پلتفرمر که پر هستش از تعدادی مکعب در هر سایز و رنگی که آدم رو یاد خونه سازی می اندازه. تا حدودی حق با من بود. در نگاه اول این بازی دقیقا همینجوری به نظر می رسد(به جز قسمت خونه سازی!).ولی گمان نمی کردم چقدر به این مکعب های ریزه میزه اهمیت بدهم. یا چقدر مشتاقانه اون ها رو در ماموریتشان به دنبال یافتن جواب ها همراهی کنم. در آخر هم فقط می خواستم که خوشبخت بشن! همه چی که پول و ماشین نیست. مثل اینکه مکعب ها هم مهمن.