نا محدود، زیر سایه محدودیت | نقد و بررسی Need for Speed: No Limits

بدون شک بسیاری از بزرگان اهل گیم، RR3 و MW را انقلابی ترین عناوین ریسینگ موبایل می‌نامند. و کاملا هم درست می‌فرمایند! زیرا این دو بازی تا دو- سه سال بعد از عرضه نیز نمونه ی کامل یک ریسینگ موبایلی بودند که مرز میان کنسول گیمینگ و handheld gaming را از هم جدا می‌ساختند. در واقع بها‌دادن EA به این صنعت و اختصاص دادن شرکتی مجزا و خوش ذوق به نام Firemonkeys، موجب شد تا شاهد خلق آثاری باشیم که تفاوت آن با سایر ریسنیگ های موبایلی فرا تر ازحد انتظار باشد. بدین شکل بود که انتظارات از این استدیو بالا رفت و همه ی هواداران ریسینگ موبایلی چشم دوخته بودند به عنوان بعدی این شرکت. عنوانی که با توجه به پیشرفت سخت‌افزاری حال حاضر، می‌باید جلوه های گرافیکی کنسولی، و المان های خاص NFS را بی‌نقص شبیه سازی کند. اکنون No Limits بازگشته است تا به مانند سال های گذشته محدودیت‌ها را بشکند و کلاک پردازنده ی گوشی شما را به آخرین حد خود برساند!

Publisher: Electronic Arts
Developer: Firemonkeys
Platform: Android, iOS
Genre: Arcade Racing
Release date: 30 september 2015

فرانچایزی بی حد و مرز!
عرضه سالیانه NFS به عنوان معروف ترین آرکید ریسینگ بازار(البته یکی دو مورد آرکید نبودن!) طبیعتا باعث شده بود که شاهد نموداری سینوسی (منتهی بدون دوره تناوب!) از روند پیشرفت این عنوان باشیم. امسال بر خلاف انتظار برای پلتفرم های اصلی NFS ی عرضه نشد. (نمودار مذکور پیوستگیش رو از دست داد!) و این عرضه نشدن هم در نوع خودش تنوعی به وجود آورد! اکنون نوبت Need for Speed: No Limits بود که جای خالی عنوان اصلی را ، به خصوص برای ما پر کند. EA و رفقا (Firemonkeys) اینگونه صلاح دیدند که ما هم راضی باشیم! و اکنون No Limits بدون هیچ پیش زمینه ای از راه رسیده تا تجربه ای اصطلاحا ” نا محدود ” را بر روی دیوایس های همراه بیاورد. جالب اینجاست که بر خلاف بسیاری از عناوین کنسولی، NL چندان در منابع خارجی پر خبر و پر حاشیه نبود و معرفی شدن آن نیز بدون اعلام قبلی سازندگان صورت گرفت. (البته به طور کلی خبر‌گزاری در زمینه موبایل گیمینگ به گستردگی کنسول گیمینگ نیست و دلیلش هم واضحه!) به شخصه از عدم حضور No Limits در نمایشگاه هایی نظیر E3,GC,… تعجب کردم. همانطور که در بالا ذکر کردم، این بازی بدون حضور در هیچ کدام از نمایشگاه های مربوط به گیم ، و به طور ناگهانی معرفی شد. این در حالیست که بعد از MW قطعا انتظار می‌رفت که به زودی شاهد یک NFS از سوی این استدیو باشیم. حضور کم رنگ عناوین موبایل در نمایشگاه‌ها قطعا تاثیر به سزایی در تغییر ذهنیت بسیاری از گیمر ها نسبت به موبایل گیمینگ خواهد داشت. به مانند دو عنوان قبلی Firemonkeys در اهداف اصلی No Limits شکستن محدودیت ها نیز یافت می‌شود. از جمله ی این محدودیت ها، محدودیت گرافیکی و یکسری از المان های جدید مربوط به هسته گیم‌پلی می‌باشد که در این بررسی به آن ها اشاره خواهیم کرد. همچنین به این موضوع نیز اشاره خواهیم کرد که یکسری از محدودیت ها به استدیو سازنده ربط ندارد و کاملا تابعی از سیاست های ناشر و دیجیتال مارکتینگ است. خوشبختانه دنباله نا‌متناهی (!) NFS با توجه به توقف یک ساله‌اش، فرصت را برای شرکت های کوچکتری مثل FM محیا کرده است تا جای خالی عنوان اصلی را با NFSای شایسته پر کند. منتهی این نسخه هم دقیقا یکی از صفات سری NFS را به ارث برده؛ زیرا قرار بر آن است که بی حد و مرز باشد!

در گذشته به این مورد اشاره کرده بودیم که برای عرضه عناوین موبایل تا حدی محدودیت وجود دارد. NL نیز در راستای تبعیت از این قاعده قرار است تجربه‌ای نامحدود ارائه دهد و این هنریست که هر استدیو‌ای از عهده ی آن بر نمی‌آید. محدودیت حجمی بازی ایجاب می‌کند که NL بعضی از المان‌های ریسینگ‌های کنسولی را نداشته‌باشد. و این المان ها قطعا از نظر ما به NL ضربه چندانی وارد نمی‌کند. از مهم ترین این فاکتور ها می توان به Open World بودن بسیاری از ریسینگ‌های کنسولی اشاره کرد. این مورد در NL وجود ندارد و کسی هم قرار نیست به آن ایراد بگیرد؛ زیرا با توجه به حجم بازی این عنوان به اندازه کافی جذابیت و جلوه های بصری با شکوه دارد. در واقع اگر NL محیط Open World نیز ارائه می‌داد، تجربه نهایی می‌توانست لذت بخش تر از الان نیز باشد. از این گذشته، انتخاب عنوان “نامحدود” هم ذهن ما را تا حد زیادی به سمت عناوین Open World می‌برد، ولی این‌طور نیست! (احتمالا فکر می کنید که با Open World بودن بازی برای کنترل بازی با توجه به سیستم کنترل گاز اتوماتیک، مشکل به وجود می‌آمد. اما این چنین نیست. زیرا می‌توان این حالت را صرفا برای مسابقات در نظر گرفت و حالت دیگری برای گشتن در محیط بازی که کنترل گاز در دست شماست. بلی این چنین است !) مدل تجاری عناوین امروزی موبایل نیز داستان خاص خود را دارند که در این نقد یک بخش مفصل را به آن احتصاص داده‌ایم. (یکی از مهم ترین محدودیت هایی که ناشر‌ها با آن طرف‌اند، البته در مبحث موبایل گیمینگ همین مورد است) در رابطه با محدودیت انتخاب حد‌اقل و حد‌اکثر سیستم اجرای بازی نیز در نقد‌های گذشته به اندازه کافی بحث شده‌است و همه‌ی ما می‌دانیم پوشش دادن صرفا یک بخش از بازار اسمارتفون‌ها، جهت گرفتن بازدهی بهتر یک امر غیر‌منطقی است و به هیچ عنوان جنبه مالی ندارد. با توجه به محدودیت‌هایی که ذکر شد، اکنون زمان آن فرا رسیده‌است که بگوییم NL نا محدود‌ترینِ ریسینگ‌های موبایل است!

هر آن چه که از یک NFS موبایلی انتظار دارید
NL شروعی بسیار با‌شکوه دارد. M4,Rx7, GT86 همگی حضور دارند و در انتظار شما هستند. طراحی محیط و باران و باز‌تاب نور از سطح آسفالت جاده شما را به شک می اندازد که با یک ریسینگ موبایلی طرف‌اید. جنگنده‌ی خشمگین شما یعنی فورد Mustang خشمگین تر از گذشته به انتظاران پایان می‌دهد و با ورود خود به میدان نبرد، شما را به صفحه موبایل خیره نگه می‌دارد. در ادامه کمی به مسابقه می‌پردازید تا جایی که گیم پلی از شما می خواهد نیترو را فعال سازید. اینجاست که شما از بقیه پیشی می گیرد و در این مسابقه پیروز می شوید. البته داستان تازه شروع شده است؛ چرا که اکنون باید از از دست پلیس ها فرار کنید. سکانسی که توضیح داده شد مقدمه ی اصلی بازی است و آنقدر کاتسین ها قوی کار شده است که می‌توان آن را هم رده‌ی عناوین کنسولی دانست. در بین اتفاقات، کاتسین‌های فوق العاده و صحنه‌های آهسته‌ای وجود دارند که شما در همان دقایق اول بازی متحیر می‌کند. طراحی پلیس ها، ماشین های رقبا ، انعکاس نور، ساختمان ها، جاده ها، تراکم پیکسلی جاده و البته طراحی Mustang که به نحوی نماد NL محسوب می شود، بسیار عالی انجام شده است. شروع بازی فقط از دید گرافیکی باشکوه نیست، بلکه در سایر ابعاد نیز NL دارای پیشرفت های فراوانی بوده است.

انیمیشن خودرو ها و فیزیک مربوط به آن در همان ابتدای بازی، ظرافت طراحی FM را به رخ رقیبان می‌کشد. همه ی موارد ذکر شده باعث شده‌اند که شاهد یک پیشرفت قابل توجه نسبت به MW باشیم. MW ای که حتی تا ۲-۳ سال بعد از عرضه نیز بنچمارکی بود در ریسینگ های موبایلی و علاوه بر آن، برای قوی نشان دادن سخت افزار بسیاری از موبایل ها از این عنوان استفاده می‌شد. NL از همان ابتدا به انتظارات همه ی شما پاسخ می دهد و این همان چیزیست که برای آن سال ها صبر کرده بودیم. صحبت کردن درباره محدودیت موبایل گرچه در زمان لانچ NFS MW منطقی به نظر می‌رسید، اما اکنون با توجه به عوض شدن ساختار و معماری پردازشی و پیشرفت روز افزون پردازنده ها، بهانه بزگی دست ناشر های صنعت گیم نیست. البته منظور ما صرفا بخش سخت افزاریست، و همچنان ضعف های مارکتینگ و نحوه عرضه وجود دارد. (برای اطلاع بیشتر می توانید به نقد NFS MW / RR3 مراجعه کنید) همانطور که حدس زد‌ه‌اید، توضیحات بالا توصیفی از اولین تریلرهای منتشر شده از بازی بود که انتظارات را تا حد زیادی بالا برد. در ادامه، با همین انتظارات به بررسی نسخه رسمی می‌پردازیم.

اولین روایت ریسینگی FM
توجه: این روایت مربوط به نسخه سافت لانچ می‌باشد. البته احتمال لو رفتن داستان وجود دارد! در نسخه نهایی ماشین شخصیت های اصلی دچار تغییراتی شد!
همه‌ی توصیف‌های ما از No Limits تا این جا بدون حضور داستان بوده است. یعنی چیزی که قرار است برای اولین بار به طور جدی وارد ریسینگ های موبایلی شود و البته همان چیزی که حتی در عناوین ریسینگ کنسولی کمتر موفق ظاهر شد. NL نخستین عنوانی است که Firemonkeys داستانی برای آن در نظر گرفته است. داستان بازی از جایی شروع می‌شود که یکی از رقیبان، در واقع اصلی‌ترین رقیب شما، یعنی Marcus King بدون مقدمه معرفی می‌شود. سر دسته ی Blackridge Royals، یعنی مارکوس یک BMW M4 اختصاصی می راند که شکل و شمایل آن با M3 MW شباهت هایی دارد و شبیه به آن رنگ آمیزی شده‌است. Marcus در حالی شما را به مسابقه دعوت می‌کند که Ford Mustang GT با استایل Hoonigan از سوی او به شما پیشنهاد شده‌است. (و شما نیز چیزی در مورد صاحب اصلی آن نمی‌دانید) همان طور که پیش تر ذکر شد، شما در این مسابقه برنده می‌شوید، ولی این برنده شدن به حضور کلیشه‌ای پلیس (کلا حضور پلیس‌ها توی اکثر NFS ها، فقط همینطوری تعریف شده!) می‌انجامد و در این بین Marcus به شما می‌گوید Mustang شما دزدی است! (البته قبل از حضور پلیس ها میگه این مورد رو!) هلی کوپتر پلیس از بالا و تعداد زیاد ماشین‌های پلیس شما را دنبال می‌کنند و شما مجبورید فرار کنید. البته Marcus هم صحنه جرم را ترک می‌کند! در نهایت پس از مشاهده کات سین‌های هیجان انگیز، موفق می‌شوید که از شر پلیس ها خلاص شوید! ماشین شما به گاراژی که از آن بیرون آمده بودید بر می‌گردد و اکنون نوبت معرفی شخصیت جدیدی است. صاحب اصلی Mustang در اصل شخصی به نام Kim است و او از کل ماجرا با خبر می‌باشد. Kim می‌داند که هدف اصلی Marcus از این کارش، حذف کردن او از مسابقات Blackridge بوده است. در این صورت بر گرداندن Mustang به Kim کار بزرگی محسوب می‌شود. نجات دادن این ماشین و رضایت Kim از شما موجب می‌شود که باری دیگر شانس روی خوبش را به شما نشان دهد. درواقع به مانند روایت های گذشته NFS شما کار خود را از مسابقات معمولی‌تر شروع کرده و سپس وارد مسابقات بزرگ خواهید شد (غیر از اینم مگه داریم؟! بله داریم! بعضی از بازی های مود شده اصلا روند آسون به سخت توش معنی نداره ولی خب ما اونا رو به رسمیت نمی‌شناسیم!). Kim با دادن کلید یک Ford Fiesta ST راه حضور دوباره در مسابقات را فراهم می‌سازد. اینک زمان آن فرا رسیده است که توانایی خودتان را باری دیگر به Kim و علاوه بر او به سایر رقیبان نشان دهید. نکته جالب درمورد روایت و شخصیت Kim این است که شباهت زیادی به NFS UG2 دارد. از طرفی نوع روایت داستان و حالت اسکرین شات های نقاشی شده UG و از طرفی دیگر شباهت شخصیت Kim به Rachel Teller موجب شده‌اند که روابت داستانی NL حال و هوای UG را نیز داشته باشد. البته، شب هم فراموش نکنید! حضور موقعیت زمانی شب در بازی و طراحی ساختمان ها ، طراحی لوکیشین ها، راه های دو طرفه به عنوان میانبر و همه و همه باعث شده اند که این شباهت ها پر رنگ تر شوند. از این به بعد روال عادی داستان ادامه دارد و این شمایید و مسابقات خیابانی. به طور کلی داستان برای یک چنین عنوانی کاملا “کافی” است. همانطور که می‌دانید، داستان ملاکی است که محدود به پلتفرم نمی‌باشد، یعنی چه در کنسول و چه در پلتفرم های قابل حمل می‌توان داستان قوی ارائه داد ، اما در همین ۱۰ سال اخیر چند ریسینگ داستان محور AAA داشته‌ایم که بخواهیم آن را بنچمارک قرار دهیم و NL را نسبت به آن بسنجیم؟ انگشت شمار! بنابرین قضاوت درمورد داستان اگر قرار باشد به صورت تخصصی صورت گیرد کار سختی خواهد بود. داستان NL شروع خوبی دارد و گروه‌های بزرگ و کوچکی را به ما معرفی می کند که در راس آن‌ها Marcus حضور دارد و Kim هم به عنوان یکی از مهم‌ترین شخصیت‌ها، شما را همراهی می کند. کاملا صحیح است که نحوه روایت تشابه بسیاری با سری های پیشین NFS دارد و در این مورد شکی نیست. از نظر بنده با توجه به محدودیت‌های ذکر شده، داستان بازی گرچه خیلی وارد جزئیات نمی‌شود، اما فراموش نکنید که بسیاری از عناوین ریسینگ و پرهزینه کنسولی هم وارد این جزئیات نشده اند، پس می‌توان گفت داستان NL روایتی موفق داشته است.

نوازش باران، جلوه‌گاه نور
با عرضه NL تا حدی می‌توان به این سول پاسخ داد که واقعا پیشرفت چشمگیر سخت افزار اسمارتفون و قیمت نجومی پرچمدارهای high end برای چیست؟ اگر قرار بر این است که از این سخت افزار استفاده نشود چرا باید شاهد پیشرفت چشمگیر آن باشیم؟ FM با عرضه این عنوان پاسخ محکمی به این سوال داده‌است. (و البته بسیاری از شرکت ها معلوم نیست چرا درست حسابی جواب مارو نمی‌دن! نام نمی‌برم زشته!) جلوه های بصری و گرافیک فنی No Limits در آخرین سخت افزار ارائه شده واقعا تحسین بر انگیز است. البته سایت های خارجی عموما مطابق آن چه در دیوایس خود می بینند درمورد گرافیک قضاوت می‌کنند. پس لازم می دانم که بگوییم این عنوان روی Note4 بررسی می‌شود. از شروع بازی پیشرفت های گرافیکی کاملا مشهود است. طراحی موستانگ ، سایر رقبا ، قطر های باران که روی ماشین جا خوش کرده اند، طراحی هنری تیم سازنده را به خوبی نمایان می‌کنند. جلوه های گرافیکی که در MW شاهد آن ها بودیم در NL پر رنگ تر شده اند. به مانند MW سطح جاده با لایه هایی از آب پوشانده شده است و انعکاس نور از آن ها به خوبی صورت می‌گیرد. جزئیات محیط، چیدمان آبجکت‌ها و کیفیت تکسچر‌ها همگی عالی هستند.

حتی طراحی ماشین های ترافیک نیز نسبت به گذشته بهتر شده‌است و جزئیات بیشتری دارد. بعضی از افکت ها که در نسخه ی قبل شاهد آن بودیم تقریبا در NL یافت نمی‌شود. برای مثال می‌توان به سیستم blur اشاره کرد که به اندازه MW در گرافیک فنی این عنوان تاثیر نداشته است. به خصوص افکت‌هایی که روی خیابان اعمال می‌شود به طور کلی باMW تفاوت دارد. البته همه‌ی افکت‌هایی که در این عنوان می‌بینیم چیز جدیدی نیستند. برای مثال در عناوین گیملافت، و به خصوص Asphalt 8 شاهد لکه هایی تار شده روی صفحه بودیم که در مراحل مختلف فرق می‌کرد و اساس وجود آن، حضور منبع نور بود. در NL نیز بعد از وقوع رعد و برق چنین چیزی روی صفحه ظاهر می‌شود. این افکت در طول بازی نیز هر‌ازگاهی دیده می‌شود. طراحی و جزئیات ماشین ها نسبت به MW و A8 قابل تحسین است و باید موضوع شخصی سازی جز به جز ماشین را در کنار این جزئیات اضافه کنیم. در حالی که در MW,A8 و حتی RR3 شخصی سازی آن چنانی وجود نداشت، اکنون NL عنوانیست که جزئیات فوق‌العاده اتومبیل را در کنار شخصی سازی کامل آن‌ها ارائه می دهد.

در بخش نور پردازی نیز افکت هایی معرفی شده که برای اولین بار است در موبایل با آن‌ها مواجه می شویم. آقای Terry Lane کارگردان بخش هنری بازی در طی یک ویدئو این افکت و تاثیر (قبل و بعد) آن را به خوبی توضیح می‌دهد. افکت نور پردازی LUT color اتمسفر بازی را سینمایی‌تر کرده است و موجب شده‌است رنگ ها زنده‌تر به نظر برسند. بازتاب محیط از روی بدنه ماشین، چیزی که در A8,MW نیز شاهد آن بودیم در NL کامل تر و با جزئیات‌تر شده است. مواردی که تا الان در مورد گرافیک بازی ذکر شده باعث می‌شود که NL به کیفیت کنسولی (نسل هفتم) بسیار نزدیک شود (در بسیاری از موارد نیز به گرافیک عناوین کنسولی می رسد) و تحسین منتقد ها را برانگیزد. اگر به نقد های منتشر شده خارجی نیز مراجعه کنید، بیشتر آن ها به این موضوع اشاره کرده اند و البته این انتظاری بود که از سوی هواداران این سری می رفت. در آینده نیز اگر قرار باشد با همین روند شاهد NFS/RR دیگری باشیم، قطعا افکت‌های گرافیکی و شیدر‌های بیشتری را شاهد خواهیم بود که گرافیک بازی را به عناوین کنسولی بیش از پیش نزدیک می‌کند. Alex Todd، منتقد recombu درمورد گرافیک بازی می‌گوید:” «جلوه‌های بصری بازی ترکیبی از نور‌پردازی دینامیکی، موشن‌بلور، افکت‌ها و در شب هم درخشش نئون می‌باشد. جلوه‌های بصری برای ایجاد حس سرعت دیوانه‌وار، کاری فوق العاده انجام می‌دهند. به طوری‌که انگار شما سوار یک شاتل فضایی شده‌اید! و با وجود تکسچر‌های با وضوح بالا و فریم‌ریت عالی، NL هر چه را که یک ریسینگ بی نقص از نظر گرافیکی سزاوارش است را ، به همراه دارد.» “

البته طراحی آبجکت ها و محیط های اطراف بازی باز هم جای پیشرفت داشت. این موضوع در برخی لوکیشن ها به خصوص در روز کاملا مشخص است. خیابان‌ها، ساختمان‌ها درخت‌ها و اشیایی که فیزیک برای آن ها تعریف شده است، از نظر طراحی نسبت به MW پیشرفت خوبی داشته‌اند. یکی از نکات آزار دهنده‌ی گرافیک این بازی، این است که Anti-Aliasing به خوبی اعمال نشده است و شاهد لبه های تیز فراوانی در تکسچر‌ها هستیم. انتظار می‌رود در طی آپدیت های آینده این مشکل حل شود، چراکه در حال حاظر MW چنین مشکلاتی در بخش گرافیک فنی ندارد. البته MW نیز در ابتدا از یکسری مشکلات بهینه سازی رنج می‌برد.
Patrick O’Rourke از mobilesyrup در این‌باره می‌گوید: ” «گرافیک بازی متحیر کننده است، مخصوصا با توجه به استاندارد های پلتفرم موبایل. اگر کسی تا قبل از این اسکرین شاتی از No Limits به من نشان می‌داد و می‌گفت ” این عکسی از NFS Rivals در کنسول PS4 یا اکس باکس وان است ” احتمالا بدون شک قبول می‌کردم!» “

در نهایت اگر می‌خواهید گوشی خود را از نظر بازدهی تست کنید، NL از جمله عناوینی است که برای این کار داوطلب شده است. همانطور که در روز عرضه بازی مشاهده کردید، یک لیست پیشنهادی از گوشی های قدرتمند برای اجرای بازی معرفی شده بود و در اصل هم این بازی بهترین بازدهی را فعلا برروی همین گوشی‌ها دارد. متاسفانه خروجی بازی بر روی گوشی های دیگر چندان دلچسب نیست و این اختلاف گرافیکی را می‌توان با ارائه ی تنظیمات گرافیکی حل کرد. به طور کلی بهینه سازی بازی، با توجه به این تاخیر در عرضه می‌توانست خیلی بهتر باشد.

ملاقات با حاکمان ریسینگ شهر!
می‌رسیم به هسته ی گیم پلی NL و جزئیات آن. همانطور که در متن بالا بخشی از روایت داستان را مشاهده کردید، در ادامه شاهد چگونگی شکل‌گیری مسابقات و روند پیشرفت career (بخش اصلی بازی) خواهید‌بود. در NL المان های آشنای فراوانی به چشم می‌خورند که ترکیب و گزینشی از نسخه های پیشین است. به خصوص نسخه‌های قدیمی‌تر NFS در که در سال های ۲۰۰۴-۲۰۰۶ عرضه شدند. از نحوه روایت که بگذریم، می‌رسیم به گروه بندی های بازی که شباهت هایی با اولین نسخه MW دارد. در واقع برای مسابقه دادن با شخصیت اصلی یک گروه باید با دار و دسته های او نیز مسابقه دهید و آن ها را از دور خارج کنید. در این بین، روند سخت شدن بازی هم با در نظر گرفتن مدل تجاری استاندارد به نظر می رسد. یعنی لزوما مجبور به پرداخت نیستید، مگر برای جلو گیری از اتلاف وقت! باک بنزین (به طور کلی سوخت، در بعضی کشور ها دیزل رایج تر هست حالا از ما ایراد نگیرید!) شما در حالت ایده آل ۱۰ مرتبه پر می‌شود و همه ی مسابقات به این بنزین وابسته است. مثلا اگر ۱۰ مسابقه داده اید، و همه ی مسابقات یک باک نیاز داشته باشند، برای مسابقه بعدی بی زحمت باید صبر کنید! اینجاست که داد یکسری ار گیمر های عزیز در آمده و شروع کردندن به نالیدن (و… !) از مدل تجاری بازی! در واقع شما برای این که بتوانید بدون اتلاف وقت به مسابقات بپردازید، باید از طلا‌های خود استفاده کنید. طلا‌هایی که ممکن است در جای دیگری از بازی به دردتان بخورد.

البته اگر بازی را به حال خودش نیز رها کنید باک بنزین شما دوباره مثل حالت اولیه کامل پر می‌شود. (لازم به ذکر است بعضی از مسابقات مهم که به شخصیت های مهم بازی و یا دار و دسته ی آن ها بر می‌گردد، به دو باک بنزین نیاز دارد) البته در بین مخاطب‌های بازی بودند افرادی که این نحوه استفاده از سیستم سوخت را نکته ی مثبت دانسته و دلیل آن هم عدم یکنواخت شدن بازی و رها گردن موبایل برای چند لحظه ذکر کرده‌اند. گرچه تعداد این افراد زیاد نبوده است! مراحل کلی بازی علاوه بر این که بر اساس گروه ها تقسیم بندی شده است، به کلاس اتومبیل ها نیز مربوط می شود. این کلاس ها به ترتیب Street، Muscle، Classic Sport، Sport، Super و Hyper می‌باشند که شروع آن ها از Street است. (بدون در نظر گرفتن بخش اول که صرفا برای آشنایی با گیم پلی در نظر گرفته شده است) مسابقه در هر مرحله و هر گروه نیازمند اتومبیل کلاس همان گروه است. در واقع بعد از اتمام هر مرحله با کلاسی دیگر از خودرو‌ها و تجربه‌ای سریع‌تر و پر هیجان‌تر طرفید. گروه های NL عبارت‌اند از: Blackridge Royals، Powerhaus، Flaming Skulls، Renegades، Joy Riders، Training Grounds که سر دسته‌ی آن‌ها نیز با نام های Marcus King، Blake، Ivy، Jaxon، Dwayne، Darius شناخته می‌شوند.

درجه سختی بازی به طوریست که شما در اوایل ورود به یک مرحله (از مراحل پنج گانه) روند آسان، متوسط و در اواخر سخت (با شیب ملایم!) را کاملا حس می کنید. این روند در کل مراحل ۵ گانه نیز وجود دارد و البته مهم ترین بحث درجه سختی این است که آیا NL شما را مجبور به استفاده از IAP می کند یا خیر . از باک بنزین و محدودیت آن که بگذریم (از عواملی که به IAP های بازی ربط دارد) به مسابقات غیر اصلی می رسیم که در واقع مبنای اصلی آن این است که شما مسابقات اصلی را راحت‌تر انجام دهید. در مسابقه‌های مربوط به “دار و دسته های یک گروه ” عموما در اواسط (و اواخر) مراحل ۵ گانه، اگر اتومبیل شما از نظر پرفرمنس آپگرید نشده باشد، به راحتی هر چه تمام جا می‌ماند. مسابقات فرعی به شما این اجازه را می‌دهد که در صورت برنده شدن در آن ها یک انتخاب از سه انتخاب داشته باشید. (البته دو انتخاب نیز می توانید داشته باشید ولی ۳ طلا از شما کم می شود!) در بین این انتخاب ها علاوه بر پول و سایر آیتم ها ، اجزای قابل آپگرید نیز به دست می آید که برای شکست دادن شخصیت های مهم کار ساز است. مسابقه‌ها نیز در حالت های Rush Hour، Time Trial، Delivery، Team Battle، Duel mode و… پیگیری می‌شود. در این مسابقه ها به مانند روند بسیاری از NFS ها به رقابت می‌پردازید. گفتنی است در NL چیزی حدود ۱۰۰۰ مسابقه وجود دارد که این عدد واقعا تحسین بر انگیز است. درمورد کنترل NL بد نیست به جملاتی از بررسی جناب Harry Slater، یعنی منتقد پاکت گیمر اشاره کنیم: ” «کنترل‌ها بسیار ساده و راحت اند، چپ یا راست را برای پیچیدن لمس کنید، دستتان را به سمت بالا بکشید و اماده‌ی شتاب بیشتر به لطف NOS باشید و برای دریفت کردن هم کافی است انگشت خود را به سمت پایین بکشید.کار های سخت تر مثل ترمز کردن و گاز دادن برای شما اتوماتیک انجام می شود!» “

و همچنین Trevor Sheridan از applenapps می‌گوید: ” «نقشه‌ی مسابقات حتما برای اکثر بازیکنان آشناست، هر حالت از بازی به تناسب قدرت ماشین شما برگزار می‌شود که منجر به ساده بودن هر مسابقه خواهد‌شد. با توجه به اینکه شما فقط حرکت‌های کوچکی را در بازی انجام می‌دهید و هیچ پیچ دشواری نیست ، برد و باخت در مسابقات تقریبا به قدرت ماشین شما بستگی دارد و نیازی به دست فرمان خوب ندارد. جاده ها اغلب کوتاه اند و با توجه به اینکه کنترل شما در بازی به جز چپ و راست پیچیدن و چند کار کوچک دیگر نیست به همین دلیل انچنان زمانی برای جنگیدن برای مقام اول و دوم ندارید! شکی نیست که No Limits با موتور قوی خود گرافیکی خیره کننده را به نمایش می‌گذارد و حس واقعی سرعت را به بازیکن می‎دهد، ولی برای ایجاد یک ریسینگ عالی فقط گرافیک نیاز نیست و از این نظر، این بازی هیچ گونه حس واقعی ریسینگ را به کاربر نمی‌دهد.» ” از طرفی دیگر جناب Patrick O’Rourke کنترل بازی را نکته منفی ندانسته است: ” «در NL کنترل ها همانند ریسینگ های استاندارد هستند، البته در اوایل ممکن است برای شما عجیب باشد که چرا شما کنترلی بر سرعت ندارید ولی وقتی که این حقیقت را هضم کردید (!) آماده‌اید که از این بازی فوق العاده لذت ببرید. البته باید توجه کنیم که کنترل جهت ماشین و همچنین سرعت در یک زمان ، بر روی تاچ اسکرین کاری فوق العاده مشکل است.» ”
مورد مشترکی که در بررسی‌ها ذکر شده است، ضعف کنترل بازی است. کنترل بازی تقریبا آسان است و چندان با چالش خاصی مواجه نیستید! در واقع باز هم محدودیت‌هایی هستند که اجازه نمی‌دهد شما با کنترل کنسولی مواجه شوید و این مورد هم در MW تا حدی به چشم می‌خورد. در ابتدای بازی به این موضوع پی خواهید برد که کنترل نقش چندانی در تعیین کردن جایگاه شما ندارد. البته با پیشرفت در بازی، سرعت حرکت شما نیز افرایش می‌یابد. بنابرین از این نظر می‌توان انتظار داشت که کنترل ماشین در اواسط بازی شکل جدی تر به خود بگیرد.

شخصی سازی تحسین بر انگیز
بیش از ۲۵۰ حالت شخصی سازی از ترکیب اجزا! در NL شاهد اتومبیل های متنوعی هستیم که در گروه های Street, Muscle, Classic Sport, Sport, Super قرار‌می گیرد. شما در Garage خود می توانید از هر گروه یک ماشین را داشته باشید و در طی مراحل آن را عوض کنید. همچنین هر یک از این کلاس ها، به گروه‌های پنج گانه مربوط می‌شود. همانطور که می دانید NL بر خلاف بسیاری از NFS های موبایلی ، به صورت انحصاری برای موبایل عرضه شد (در حالی که بسیاری از عناوین مشابه گذشته صرفا اسپین آفی از عناوین کنسولی بودند) و از این جهت یک سری از ویژگی‌های آن برای اولین بار در موبایل آورده شده‌است که بخشی از آن‌ها ریشه در خرید لایسنس توسط EA دارند. از جمله‌ی این موارد، شخصی‌سازی بازی می‌باشد که خرید لایسنس آن (لایسنس شدن بخش‌های قابل شخصی سازی یک ماشین از شرکت های معروف، دقیقا چیزی که در UG به اوج خود رسیده بود) در NL صورت گرفته و این یعنی که به مانند دو نسخه ی UG و بعضی از عناوین بعد از آن، می توانیم ماشین ها را از نظر Performance و Visual آپگرید کنیم. از دو نسخه UG و سایر نسخه های NFS نیز بگذریم، به آخرین نسخه NFS نسل هشت می‌رسیم که امسال عرضه خواهد‌شد. در این نسخه نیز شخصی سازی ماشین‌ها به مانند گذشته باز گشته است؛ تا علاوه بر ایجاد حس نوستالژی UG، با تم خاص خود، سکوت شب های بارانی و جاده های خیس را با غرش موتور‌های آپگرید شده بشکند. و البته بدنه‌ی ماشین‌ها نیز در حدی شخصی سازی می شوند که لیاقت نوازش قطرات باران را داشته باشند! این ها ویژگی های ظاهری مشترک بین NL و آخرین نسخه NFS نسل هشتمی هستند. حال بیایید ببنیم در بخش شخصی سازی NL چه خبر است.

بخش های مربوط به بازدهی (Performance) به افزایش عملکرد اتومبیل کمک می‌کند. عواملی مثل سرعت، شتاب، سیستم تعلیق و handling مواردی هستند که با آپگرید کردن بخش هایی مثل موتور، nitro، ECU، gearbox، تایر، سیستم تعلیق و … تقویت می‌شود.
از ماشین های اصلی بازی می‌توان به Audi R8 V10 , BMW M3 Coupé , BMW M4 , Ford Fiesta ST , Ford Mustang GT , Mazda RX-7 FD Nissan Skyline GT-R , Subaru BRZ , Subaru Impreza WRX STI , Toyota GT86 , Porsche 911 (993) Carrera , Volkswagen Golf GTI و… اشاره کرد. (لازم به ذکر است ماشین های ترافیک و پلیس نیز لایسنس شده هستند. از ماشین های ترافیک می‌توان به Dodge Charger SRT8 , Ford Crown Victoria , Ford Explore و Nissan Leaf اشاره کرد. همچنین ماشین های پلیس نیز Ford و Dodge Charger SRT8 می‌باشند) همچنین با توجه به آپدیت‌رسانی بازی‌های قبلی این شرکت، امکان اضافه شدن ماشین‌های دیگر به این لیست نیز بسیار زیاد است.

از لیست ماشین ها که بگذریم می‌رسیم به تعداد بخش های قابل اسپورت که بر اساس ادعای EA عدد ۲۵۰ میلیون بیان شده است. این بخش ها از شرکت هایی مثل Rocket Bunny, Mad Mike و Vaughn Gittin Jr لایسنس شده است. شخصی سازی یا همان customization در NL فرا تر از انتظار به کار گرفته می‌شود و از نظر فنی این المان بسیار عالی شبیه سازی شده است. در اولین خبر های مربوط به معرفی بازی زمانی که از customization صحبت شد بسیاری بر این باور بودند که شاهد یک تغییرات کلی خواهیم بود، اما در نهایت چیزی که در NL ارائه شد تغییرات در جز به جز ماشین می‌باشد. از جمله بخش هایی که به شخصی سازی بخش Visual مربوط می شود می توان به بدنه ماشین، رینگ های اسپورت، چراغ عقب و جلو ، spoiler ، لوله اگزوز و… اشاره کرد. بعضی از بخش های ماشین نیز قابل رنگ آمیزی می‌باشد. قطعا وجود چنی بخشی تنوع قابل توجهی در گیم‌پلی ایجاد می کند و علاوه بر آن، شما را با چالش‌هایی در تصمیم گیری مواجه می‌کند. لازم به ذکر است شخصی‌سازی ظاهری ماشین توسط VP یا همان Visual Points صورت می‌گیرد.

برای خریدن ماشین‌ها به Blueprint نیاز دارید. میزان Blueprint مورد نیاز برای خریدن یک ماشین، از طریق منوی بازی در گاراژ نشان داده می‌شود. زمانی‌که میزان کافی از این Blueprint ها را جمع آوری کنید، تصویر ماشین مورد نظر به رنگ نارنجی در می‌آید. در این صورت می‌توانید ماشین مورد نظر خود را خریداری کنید. با توجه به نوع و کلاس ماشین میزان blueprint های مورد نیاز متفاوت می‌باشد. در قسمت پایین، سمت راست منو، بخشی به نام PR یا همان Performance Rating وجود دارد که نشان دهنده‌ی بازدهی ماشین ها هستند. هرچه PR بیشتر باشد، ماشین شما سریع تر خواهد بود و سریع تر به خط پایان خواهید رسید. البته در برخی مواقع با تکیه بر Nitro و Drift، و استفاده صحیح از آن ها می‌توان به پیروزی رسید. در محاسبه PR، سرعت، شتاب و نیترو مهم‌ترین تاثیر را دارند. در بخش سرعت، Engine و Turbo، در بخش شتاب، Gearbox و Wheels و در بخش نیترو، Nitro و ECU تاثیر گذار‌اند. در مقابل شخصی سازی، سیستم تخریب ماشین و فیزیک مربوط به آن قرار دارد. بد نیست باز هم اشاره‌ای کنیم به جملاتی از بررسی جناب Alex Todd :” «بر خلاف اکثر ریسینگ‌های آرکید، خرابی و استهلاک نیز یکی از بخش‌های کلیدی گیم‌پلی است و اگر مراقب نباشید ممکن است زودتر از آن که به خط پایان برسید، اوت شوید! بنابراین پلیس‌هایی که در مسابقات به دنبال شما هستند دیگر فقط سرعت شما را کم نمی کنند، بلکه تشنه جان شما‌اند! و برای هر خراشی که ماشین بر می دارد باید تقاص پس دهید! در کل خرابی هم بخش فان و جالبی از بازی است که تجربه ی گیم پلی ای فوق العاده را به کاربر می دهد.» “

EA مدل تجاری freemium را دوست دارد، شما چطور؟!
گرچه از نام بازی تجربه “نا محدود” برداشت می‌شود، اما هیچگاه خواسته‌های مالی EA را فراموش نکنید. امروزه استفاده از مدل تجاری F2P و به طور کلی freemium چیزیست که در عناوین موبایل بیش از پیش به چشم می‌خورد. وجود این سیاست در عناوین موبایل به تنهایی نکته ی منفی محسوب نمی‌شود، و البته بازی هایی وجود دارند که با وجود این مدل تجاری سود‌آوری خوبی داشته اند. (مهم ترین دلیلی که با وجود آن می توان به ادامه ی حیات این مدل تجاری اطمینان داشت، سودآوری بالای آن برای شرکت سازنده، به خصوص در بازی‌های موبایل می باشد) قبل از عرضه رسمی NL ، با توجه به نسخه “سافت لانچ” اینطور برداشت شد که EA در به کار گیری IAP ها (یعنی امکانات و تجهیزاتی که با پرداخت مبلغی، به دست می‌آورید و تجربه کامل تری از بازی خواهید داشت؛ همچنین مسابقات و مرحله‌ها را سریع ‌تر و راحت‌تر به اتمام می‌رسانید) بیش از حد تاکید کرده است. از آنجایی که بازی F2P نیز می‌باشد، انتظار می‌رفت که شاهد جملاتی نظیر If not, leave it until it´s… باشیم. یعنی اگر می خواهید به ادامه بازی بپردازید، باید صبر کنید. یا اینکه مبلغی را پرداخت کنید.

تجربه نشان داده “صبر کردن” با ذات گیمر سازنده نیست! به همین دلیل گیمر های Hardcore و همچنین بخشی از کژوال گیمر ها مخالف سر سخت این سیاست هستند. به طوری کلی می‌توان بیان کرد بسیاری از کنسول گیمر‌ها با این سیاست مخالف‌اند و به هیچ وجه آن را شایسته ی عناوین بزرگ نظیر NL نمی‌دانند. همان طور که در اول متن این بخش نیز ذکر شد، بر خلاف نام بازی ، EA با بیش از حد تاکید کردن روی این مدل تجاری نوعی محدودیت آزار دهنده ایجاد کرده است! در ادامه به بازخورد کاربران androidpolice نسبت به این موضوع اشاره می‌کنیم:

” حتی قیمت سوخت (Gas) واقعی از قیمتی که برای سوخت در بازی در نظر گرفته شده است ارزان تر است! ”
” سیاست WAIT or PAY خیلی هم چیز بدی نیست و تو بازی هایی نطیر CSR Racing شاهدش بویم اما PAY to WIN فاجعست! ”
” به نظرم این آیکون برای این بازی مناسب تر است! ”
” ها؟! عنوان بازی اشتباه انتخاب شده است! ”
” NFS Gas Limits! ”
” متاسفانه هیچ کدام از شما (کاربران!) درکی از این موضوع ندارید که یک بچه ی ۱۰ ساله با استفاده از credit اپ استور والدینش، چند دلار خرج این بازی (البته صفت های ناجوری بهش چسبونده، آره همون!!) می‌کند! ”
…

حکایت همچنان باقیست. ولی ما به همین چند تا بسنده می کنیم و از حاشیه می کاهیم! کامنت های بالا گلچینی(!) از بازخورد کاربران بود که مشاهده نمودید. )البته بعد از سافت لانچ بازی) در بعضی از کامنت ها به مدل تجاری buy to play یا همان B2P نیز اشاره شده است. یعنی اینکه برای عناوین موفق و AAA موبایلی که قرار است تجربه ای مانند کنسول را در موبایل بیاورند، قیمت کل بازی را بپردازیم و خلاص! دیگر نه صبر کنیم برای سوخت و بنزین و دیزل، و نه طلا بخریم برای آپگرید های وسوسه کننده! منتهی هنوز هم بحث روی این موضوع هست که بسیاری از گیمر ها حاضر نیستند برای امثال NL ها ۲۰-۳۰ $ و یا بالا تر بپردازند و علاوه بر این، سود آوری “غیر کاربر پسندانه!” مدل تجاری F2P و ترکیب آن با IAP های متنوع، برای EA و امثال آن اثبات شده است. مگر می شود که EA از سود آوری دست بردارد؟ کلا بد جور گره خورده این موضوع! اینکه واقعا سود‌آوری شرکت مهم‌تر است، یا چیزی که کاربر با آن راحت تر ارتباط بر قرار می‌کند… . در این بین نحوه عرضه بازی هم با توجه به عرضه دیجیتالی محدودیت هایی ایجاد می‌کند که در گذشته به آن اشاره کرده‌ایم. به طور کلی راه مبارزه با این سیاست را در این جمله از مصاحبه سایت gamesindustry با جناب آقای موریس از شرکت Introversion می توان بر داشت کرد “Mobile needs gamers “to pay big dollars for big games . یعنی پرداخت مبلغی زیاد برای عناوین بزرگ. جناب Morris از شرکت Introversion در این مصاحبه به نکات مهمی اشاره کردند که ما در اینجا به بخشی از آن اشاره می کنیم:
” به نظر من باید این تغییر ذهنیت در کاربر ایجاد شود که برای بازی های بزرگ مبلغ زیادی (که شایسته آن عنوان است) را پرداخت کند. این امر باعث تغییر اساسی و زنده ماندن بازار می‌شود. به طوری که فقط شاهد مدل تجاری free-to-play و قیمت گذاری های ارزان نباشیم. و همچنین بازی هایی که مدت زمان ساخت آن بسیار کوتاه است. من نمی‌خواهم که با حالتی مغرورانه تاکید کنم که چون این مدل تجاری سال هاست که روی PC جواب داده است، پس دقیقا روی موبایل هم جواب می‌دهد. نه اینطوری نیست… اما موبایل نیز می‌تواند چنین نقشی را بازی کند. (در جمله اصلی ایشان roll of the dice یعنی تاس انداختن مطرح شده یعنی این که به این مدل تجاری می توان امید داشت گرچه از موفق بودن ۱۰۰ در صد آن اطمینان نداریم) امروزه بازی های زیادی منتشر می‌شوند و این بسیار دشوار است که اطمینان حاصل کنیم، آیا قیمت بازی یک نقش مهم را در این موضوع دارد یا خیر. در بعضی مواقع همین گران بودن “نکته مثبتی” به شمار می‌رود. به همین جهت من از منتقد ها و نویسنده ها می خواهم که بگویند: این یک بازی عالی است، اما قیمت آن بسیار گران است. چون بعضی اوقات مردم این را دوست دارند. آن ها دوست دارند که یک حس premium بودن به آن ها دست دهد و برای یک چنین عنوانی باید هم قیمتی premium پرداخت کرد. ما از مردم نمی‌خواهیم که به سادگی تصمیم بگیرند و $۵ یا $۱۰ را برای بازی های موبایل پرداخت کنند. بعد از آن هم بروند و همه جای اینترنت بنویسند این یک بازی آشغال است و همیشه کرش می‌کند و لگ دارد. (در حال حاضر با توجه به ارزان بودن بسیاری از عناوین موبایل، قطعا تصمیم برای پرداخت کل قیمت کار آسانی است و نیازی به تصمیم گیری خاصی ندارد!) ما از آن ها می‌خواهیم که یک تصمیم بزرگ بگیرند و بابت آنچه می‌پردازند فکر کنند و در این مورد به ما قول دهند. قیمت گذاری یک عنوان معادل $۳۰ دقیقا چنین شرایطی را برای کاربر ایجاد می کند که مدتی بشیند و فکر کند و مطلعه کند که آیا این بازی ارزش پرداختن این قیمت را دارد یا خیر. و در نتیجه شما با نقد های مثبت مواجه خواهید شد چون عنوانی را خریداری می کنید که ارزش این قیمت را دارد. “

سخنان یکی از توسعه دهنگان گیم را با هم مرور کردیم و البته همانطور که در بین حرف های ایشان مشاهده کردید، جناب Morris درمورد موفق بودن این استراتژی کاملا مطمئن نیستند و آن را صرفا به عنوان یک پیشنهاد مطرح کرده‌اند. البته ایشان در میان حرف های خود بار ها اظهار داشته‌است که موبایل گیمینگ بخش مهمی از صنعت گیم را تشکیل می‌دهد و او به این صنعت بسیار علاقه مند است. دقیقا در زیر همین مصاحبه سایر توسعه دهندگان نیز نظر خود را بیان کرده‌اند و از آن ها برداشت می‌شود که این نوع مدل تجاری برای همه بازی‌ها جواب نمی‌دهد و در کل وقتی تعداد بازی های AAA آنقدر زیاد نیست، حرکت به سوی این مدل نوعی ریسک محسوب می شود. این ذهنیت کاملا منطقی است و در نهایت می توان نتیجه گرفت که برای عناوین بزرگ و به اصطلاح کنسولی باید قیمت اصلی اش را پرداخت کرد و از سوی دیگر مدل تجاری F2P را نیز در عناوین آرکید و کم هزینه‌تر (از نظر ساخت) به کار گرفت. در این صورت کاربر نیز نسبت به دریافت بازی ها آگاهانه تر تصمیم می گیرد. (در واقع با این کار دسته بندی بازی ها بر اساس ارزش و سطح کیفی به مراتب بهتر می‌شود)

حال وقت آن است که ببینیم مدل تجاری F2P در NL چگونه به کار گرفته شده‌است. سوخت همانند سیستم انرژی برای بازیکن عمل می‌کند و برای کارهای مختلفی در بازی استفاده می‌شود. اگر مخزنتان خالی شد، سوخت اضافه باید با واحد “طلا” خریداری شود. Kim مخزن سوختتان را وقتی خالی شد پر می‌کند، ولی فقط برای اولین بار. برای دفعه ی بعدی هر بار پر کردن مخزن برایتان ، ۳ واحد طلا قیمت خواهد داشت. در غیر این صورت برای هر بار پر شدن دوباره مخزن باید مدتی صبر کنید. وارد شدن به یک مسابقه واحد سوخت، با توجه به نوع مسابقه ممکن است نیاز به یک یا چند واحد سوخت نیاز داشته باشد. Nathan Reinauer، منتقد toucharcade در این‌باره می‌گوید: ” «بیایید نگاهی به F2P و همراهانش بیندازیم. بازی دارای یک سیستم انرژی است و همچنین چند نوع ارز. و شاید این کمی بد به نظر برسد، ولی در کارکرد به صورت غیر قابل باوری عالی است. هر دفعه که سطح شما بالاتر می‌رود، میزان انرژی شما پر می‌شود و در اولین بار شما حداقل قادرید چند ساعت بازی کنید تا به در بسته بخورید! بنده نیز در اوایل بازی به گزینه pay-or-wait بر نخوردم. البته خیلی از بازی های F2P همین گونه‌اند و به شما زمان کمی برای معتاد شدن به بازی می دهند. ولی NL در همین مدت کم توانست ما را معتاد خود بسازد! البته پس از چند روز از بازی کردن تازه F2P زهر خودش را می‌ریزد! و مدت زمان بازی شما از چند ساعت به حدود ۱۰ دقیقه کم می‌شود و اکثر اوقات مجبور می شوید تا مسابقات قدیمی را دوباره انجام دهید تا بتوانید ماشین خود را آپگرید کنید. به‌خاطر اینکه در بعضی مراحل شما نمی‌توانید در یک مسابقه شرکت کنید مگر اینکه ماشین شما به سطح خاصی برای مسابقه رسیده باشد. باید صادقانه بگویم که در این بازی مسابقات عالی را تجربه کردم، پیشرفت کردم، سطحم را بالا بردم، ماشین های جدید باز کردم و وسایل جدید برای آپگرید کردن کلکسیون ماشین هایم خریدم. اما قطعا شما هم مثل ما سورپرایز خواهید شد که NL چگونه از یک بازی عادلانه و عالی در بین F2P ها به یکی از بدترین هایشان تبدیل می‌شود! می‌توان گفت کار No Limits مدلی تغییر یافته از سیستم بازی Real Racing 3 می‌باشد ولی همانند RR3 دیگر نمی توان با مدیریت صحیح زمان چندین ساعت بازی کرد.» ”
همانطور که مشاهده کردید، در اواسط بازی سیستم F2P کمی آزار دهنده است و این مورد قبل از عرضه بازی هم قابل پیشبینی بود!

نا‌محدود به روایت Firemonkeys
“محدودیت” بخش جدا نشدنی از بازی‌های موبایل است و No Limits هم به مانند همه‌ی بازی‌های این پلتفرم زیر سایه‌ی پهناور محدودیت قرار می‌گیرد. بنابراین در راستای پذیرفتن محدودیت‌ها، در تلاش است که تجربه‌ای نا‌محدود ارائه دهد. و این غیر ممکن است! در همه ی سایت‌ها نیز به این موضوع اشاره شده‌است و در واقع انتخاب چنین عنوانی برای این بازی در اصل غلط می‌باشد. با همه‌ی این تفاصیل تجربه‌ای که NL ارائه می‌دهد در نوع خود قابل ستایش است. البته به عنوان اولین NFS موبایلی که به طور انحصاری برای موبایل ساخته شده است، انتظارات کمی بالا تر از کیفیت ارائه شده می‌باشد. همچنین با توجه به اینکه سابقه FM در ساخت عناوین ریسینگ بسیار عالی بوده‌است، این انتظار کاملا به جاست. امید واریم درمورد برخی سیاست‌ها بازنگری شود و همچنین با همین روند شاهد پیشرفت بازی های ریسینگ Firemonkeys باشیم.

نمرات:
گرافیک:۹٫۷
گیم پلی:۸٫۵
صداگذاری:۸٫۷
جذابیت:۸٫۳

نمره نهایی:۸٫۸

نکات مثبت: پیشرفت نسبی، گرافیک چشم نواز، شخصی سازی عالی، طراحی با جزئیات اتومبیل ها، روایت داستانی مناسب و درخور بازی‌های موبایل.
نکات منفی: کوتاه بودن مسیر که تمام مسابقات را به نوعی شبیه drag کرده است، محدودیت سیستم سوخت با توجه آرکید ریسینگ بودن سبک بازی بسیار غیر منطقی است، تنوع کم لوکیشن ها، عدم وجود تنظیمات گرافیکی که باعث اجرای ضعیف بازی بر روی بسیاری از گجت ها شده است، محدودیت در کنترل بازی، بعضی از محدودیت های مدل تجاری F2P در اواسط بازی پررنگ تر می‌شود، انتخاب عنوان No Limits هیچ تناسبی با روند بازی ندارد!

«با تشکر از علیرضای عزیز»

(۴۰)(۲)